Druga część cyklu, rozpoczętego bestsellerową powieścią "Przyjaciele z Breslau". W październikowe popołudnie Henrietta przyjeżdża z Wrocławia do uroczej, cichej leśniczówki. Jakże tu wszystko różni się od życia w mieście! Nowa przyjaciółka Marta, uczy ją rozpoznawać gatunki grzybów, tresować psotnego Rago oraz jeździć konno. Pewnego wieczoru przybywaja jednak niezapowiedziani goście. Wraz z nimi zaginiony przed laty właściciel miejscowego pałacu. Jakie perypetie i przygody czekaja mieszkańcow leśniczowki? Czy młody hrabia Karol pozna wreszci tajemnicę swojego rodu?

Powieść Adama Seredyńskiego, opatrzona głębokim mottem Alberta Camus, ukazuje grono rówieśników na tle Wrocławia, w październiku 1944 roku. Wciągająca od pierwszych stron fabuła przenosi nas w tamte czasy. Wyobraźnia młodego, bo tylko dwunastoletniego autora, stworzyła bohaterów, pochodzących z różnych nacji: Niemców, Polaka, Żyda. Przedstawiono rozmaite ich zajęcia: począwszy od prozaicznych (łowienie ryb, handel, prace gospodarce) aż po wydarzenia przygodowe, ściśle powiązane jednak z sytuacją polityczną. Każda z postaci została wyraziście sportretowana. Autorowi udało się uniknąć zaszufladkowania osób: jeden z Niemców to serdeczny przyjaciel Polaka-Andrzeja, gotowy do poświęceń w imię ich przyjaźni i vice versa. Nie można nie wspomnieć o intrydze, trzymającej w napięciu zagadce, która pojawia się w dramatycznym momencie aresztowania rodziny Natana Goldberga. Do jej rozwikłania konieczna okazuje się znajomość Starego Testamentu oraz Fausta Goethego. Z innych odniesień do dziedzictwa kulturowego warto wymienić, stronice, obrazujące kultywowanie tradycji żydowskiej (szabas). Narrator wprowadza czytelnika w ówczesny Wrocław-Breslau, podając liczne, zgodne z epoką detale. Dzięki nim i plastycznym opisom odbiorca może przemieszczać się po ulicach miasta, odwiedzić na przykład magiel, antykwariat, zrobić zakupy na Hali Targowej. Jednocześnie Adam Seredyński zapanował nad wieloma, przeplatającymi się wątkami, uzyskując spójną, przemyślaną kompozycję utworu. Chociaż książka opowiada o czasach wojny, to jednak nie czuje się jej grozy. Niewątpliwie przyczynił się do tego optymizm bohaterów, ich poczucie humoru, w jakie „wyposażył” ich młody autor. Komunikatywny język, dyskretnie podane środki stylistyczne, a przede wszystkim bogactwo dialogów to walory językowe książki, dające autentyczną radość z czytania. Podsumowując stwierdzić należy, że Przyjaciele to powieść niezwykle dojrzała, dowodząca fascynacji autora historią, ale i również wystawiająca mu wysoką notę w aspekcie umiejętności wykreowania własnego, oryginalnego świata.